Firuze

Ayyyyyyyyyyy ayyyy ayyy :)

 

yatmadan önce son bir şeyler paylaşmak istedim sizinle bu güne dair.Benim için bu gün iyi ama aslında kötüde bir gündü :):):) çalıştığım işin getirisi olarak insanların her türlü halini görmeye mümkün bir konumdayım. Mesela bu gün gördüğüm bir konuyu anlatıyım size: kız 18 yaşında imam nikahlı evlenmek zorunda kalmış bunun nedeni de kızın teyzesinin de iş birliği içerisinde olmasıyla evlenmek zorunda olduğu adam kızın zorla sahip olmuş.Bu durum Doğu illerinden birinden çıktığından dolayıda kız bu çocukla evlenmek zorunda kalmış.şuanda 18 yaşında ama evlendiğinde 15 yaşındaymış.şuan iki çocuğu var. Dünya tatlısı ikisi de...biri yaşını haziranda dolduracakmış , diğeri ise 2 yaşında...Adamdan ayrıldıktan sonra kadın sığınma evinde bulunmuş bir süre ama oradan da ayrılmak zorunda kalınca sokakta kalıyor ve bir şekilde bizlerle yolu bağdaşıyor.Şimdi ise gözlerinde donuk bir hüzün , güçlü denilebilecek bir yüz ifadesi ve cılız bir vücutla iki çocuğuyla oradan oraya yalpalanıyor ve bana sorduğu tek soru : ' Kadın sığınma evine gitmek istemiyorum .' Hayırlısı diyorum  umarım hayat ona bundan sonra güler. Sadece yaşadığımızı ve yaşayabildiğimiz kadarını görüyoruz her zaman için.Oysa daha neler neler var bu hayatta.. Tabi bunları görünce insanın elinden gelen tek şey şükretmek oluyor daha çok...O 18 yaşında bense 21 ama onun kadar güçlü değilim ve o duruma düşmedikçe de olamam sanırım...O zaman ben şunu anlıyorum ki insanın büyümesini ilerleyen yıllar değil , o yıllar içerisinde yaşadıkları sağlıyor...İçimdeki o muzur çocuğa duacıyım... keşke onun için elimden bir şeyler gelebilse  ama hayat işte kimine gülüyor , kimine tebessüm ediyor , kimine ise sırtını dönüyor...