Uçurum

İçimde bitmek bilmeyen bir sıkıntı. Beni adeta boğmak istiyor, kalbimi avuçlarının arasına alıp sıkmak istiyor. Nefes alamıyorum , gülemiyorum, her zaman ki deliliklerimi yapamıyorum. Ağırlaştırıyor, daha çok daha da çok ağırlaştırıyor hareketlerimi... Yüreğim öyle kelimelerle dolu ki kusmak istiyorum. Hepsini haykırmak, dövüne dövüne ağlayarak anlatmak. Ama yapamıyorum. Anlatsam dinlenir mi bilmiyorum. Dinleyen beni anlar mı bilmiyorum. Yoksa yargılar mı onu da bilmiyorum. Düşünüyorum düşünüyorum. Bir deniz ya da göl kıyısında saatlerce kımıldamadan düşünebilirim aslında. Bu çıkışı olmayan labirentten çıkışımı düşünebilirim. Ne yaparsam yapayım kabullenilmemeyi düşünebilirim. Ya da kendime nasıl inandırabileceğimi, tüm kalbimle burda olduğumu nasıl anlatacağımı düşünebilirim.Paylaşmak kelimesinden nefret ettiğimi, benim olmasını istediğimi başkasına sunmayı düşünebilirim. Elim kolum bağlı beklemeyi nasıl kabullendiğimi , kendi benliğimden nasıl çıktığımı düşünebilirim.Cevabını bulamadığım o kadar çok şey düşünebilirim ki kendim bile buna şaşırırım büyük ihtimal. Lanet olası karanlık bir çukurdayım.Ve nasıl çıkacağımı bilmiyorum. İşte bu yüzden düşünüyorum....